Peuter Joël overleeft op wonderlijke wijze val in het water

donderdag 2 september 2010

Wij hebben onlangs ook een verdrinkingsongeval meegemaakt. Onze zoon Joël heeft 5-15 minuten in het water gelegen, voordat hij gevonden werd. De arts van de traumahelikopter schreef in zijn rapport: verdronken. Toch is het dankzij wonderen van God heel goed afgelopen! Het waargebeurde, bijzondere verhaal kunt u hieronder lezen.

Peuter Joël overleeft val in het water. De arts noteert: ‘verdronken’

God doet nog steeds wonderen. Die boodschap dragen Bram en Corina Verschoor, nadat hun tweejarige zoon Joël op wonderlijke wijze een val in een sloot overleefde.

Het gezichtje onder het blonde haar is blauw, de ogen zijn gesloten. Joël geeft geen enkel teken van leven meer. De arts van de traumahelikopter noteert in zijn verslag: ‘verdronken’. De nachtmerrie van elke ouder lijkt voor Bram en Corina op dinsdag 27 juli bikkelharde werkelijkheid te worden. Hun tweejarige peuter Joël is aan het eind van de middag in de sloot achter hun huis aan het Oosteinde in Wijngaarden terechtgekomen. Hoe lang precies weten ze niet, maar tussen de vijf en vijftien minuten ligt hij in het water. Het is al een wonder dat hij na reanimatie weer adem begint te halen, maar de medici zien het somber in. Hersenbeschadiging door gebrek aan zuurstof, daar gaat iedereen van uit.

Foto rechts± Een paar weken later, op dezelfde plek. Joël eist vakkundig de aandacht van zijn moeder op, die het verhaal van het wonderlijke herstel van haar kind onder woorden brengt. Aan niets is te merken dat hij eind juli met loeiende sirenes naar het ziekenhuis werd gebracht en op de intensive care terechtkwam.

Op dinsdag, 27 juli om ca. 17:30 uur is Joël ( 2 jaar) in de sloot achter het woonhuis in Wijngaarden terecht gekomen. Zijn broer Timo (5 jaar) zag hem liggen en waarschuwde zijn vader. Hij heeft Joël voor dood uit de sloot gehaald en naar huis gedragen. De moeder van het kind is meteen gaan reanimeren en vader heeft 112 gebeld.

Joël was helemaal blauw, slap en koud. Hij vertoonde geen enkel teken van leven, ook niet tijdens het reanimeren. Ondertussen waren zijn ouders constant voor hem aan het bidden. Ze waren radeloos, want ze dachten echt dat ze Joël verloren hadden. Zij hebben ook leven over hem uitgesproken in de naam van Jezus. Hierna sloeg het reanimeren aan en begon hij zelf adem te halen en zachtjes te huilen! Kort daarna arriveerden de ambulance teams en de politie. Ook de traumahelikopter was opgeroepen, maar deze was per abuis verderop in Wijngaarden geland.

De arts van de traumahelikopter heeft Joël thuis onderzocht, een eerste behandeling gegeven, een infuus aangebracht en zuurstof toegediend. Joël ademde toen wel, maar verder reageerde hij nog nergens op. Het ambulancepersoneel zei dat dit kwam omdat zijn hersenen zonder zuurstof zijn geweest. Terwijl de arts en het ambulancepersoneel bezig waren om Joël te stabiliseren, had moeder Corina enkele vrienden uit hun evangelische gemeente gebeld om gebed te vragen voor Joël. Zij hadden daarna o.a. alle gemeenteleden gebeld en zij hadden weer andere christenen gebeld. Zo waren er in korte tijd veel mensen voor Joël aan het bidden. Toen Joël stabiel genoeg was, is hij naar het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam gebracht.

Joël staat dapper naast zijn ziekenhuisbed

Bij de spoedeisende hulp werd Joël langzaam opgewarmd (hij was onderkoeld) en er werden longfoto’s gemaakt. Ook werd er bloed afgenomen bij hem. Joël moest op de IC blijven ter observatie. Zijn hartslag, hartritme, saturatie, ademhaling en bloeddruk werden constant in de gaten gehouden. Men zei dat er bij dit soort gevallen complicaties kunnen optreden zoals een longontsteking of een tegenreactie van het lichaam op verdrinking, waardoor symptomen van een tweede verdrinking kunnen optreden.

Doordat de hersenen van Joël zonder zuurstof zijn geweest, bestond het risico dat hij een hersenbeschadiging had opgelopen. De saturatie (zuurstofgehalte in het bloed ) was te laag. Joël kreeg daarvoor nog steeds zuurstof toegediend. Ook kreeg hij via een infuus vloeistof toegediend om zijn bloeddruk weer op peil te brengen. Zijn ademhaling was veel te snel en onregelmatig. Hij hoestte ook steeds, vanwege het slootwater dat nog in zijn longen zat.

‘s Nachts bleef vader Bram bij Joël en overdag bleef zijn moeder bij hem. In de loop van de nacht is Joël steeds actiever geworden en hij ging weer volop praten! Hij wist bijvoorbeeld gedetailleerd te vertellen hoe hij in de sloot gevallen was. Hij vertelde dat hij een balk in het water gegooid had. Die balk was zwaar en toen was hij er zelf ook in gevallen. Hij vertelde dat hij toen onder water ging en helemaal nat was, dat het donker was, dat hij geen adem kon halen en papa niet kon roepen, omdat zijn mondje vol water zat. Hij zei dat het heel eng was.

Halverwege de nacht begon hij een eigengemaakt lied te zingen; aan het einde ervan riep hij luidkeels drie keer ”halleluja!” door de IC. Ook had hij het steeds over het liedje van kerstfeest. Later ontdekten zijn ouders dat hij het lied "Ere zij God" bedoelde. Dit vonden zij wel heel bijzonder!( Zou hij even in de hemel geweest zijn?) Aan het einde van de nacht mocht het zuurstofmasker eraf en tegen de morgen was Joël stabiel genoeg en werd de meeste bewakingsapparatuur verwijderd.

De dag daarna was Joël meteen erg actief. Hij praatte volop, wilde alle slangetjes, snoertjes en het infuus lostrekken en hij wilde uit bed. De saturatie in zijn bloed was nog te laag en daarom moest hij nog aangesloten blijven op de monitor om de saturatie te meten. Daarom mocht hij nog niet uit bed. Wel mocht mocht Joël van de IC naar de mediumcare. De kinderarts besloot om hem preventief een 7-daagse antibiotica kuur te geven om eventuele longontsteking te voorkomen. Op dat moment had hij nog verhoging en de arts hoorde ruis bij zijn longen ( waarschijnlijk vocht van vuil slootwater).

Omdat er in het Erasmusziekenhuis in Rotterdam op de MC geen plaats was, is Joël woensdagmiddag met de ambulance naar het Beatrixziekenhuis in Gorinchem gebracht. De saturatie was nog steeds niet maximaal (100), maar rond de 92. Daarom werd deze nog steeds bewaakt. Doordat Joël steeds moest braken, bleef de penicilline niet binnen en moest deze steeds opnieuw toegediend worden. Waarschijnlijk zat er nog vies slootwater in zijn maag, waardoor hij snel misselijk werd, zei de verpleegkundige. Het viel op dat Joël heel alert was. Hij maakte grapjes en hij wist alles nog. Hieruit bleek dat hij waarschijnlijk geen hersenbeschadiging had opgelopen! Dit vonden ze in het ziekenhuis een wonder. Ook vonden ze in het ziekenhuis dat Joël wel heel veel kracht had om te herstellen! Zijn ouders zagen dit als een gebedsverhoring!

Nog een dag later ( 29 juli) was de saturatie in zijn bloed weer goed. Ook zijn lichaamstemperatuur was weer normaal. 's Middags bleef de antibiotica er in en daarna werd Joël uit het ziekenhuis ontslagen. Hij hoeft zelfs niet meer terug te komen voor controle! De kinderarts kon geen ruis meer horen bij zijn longen. Ze vond het wel wonderlijk dat Joël zo snel weer hersteld was, dat hij zelfs geen hersenbeschadiging er aan overgehouden had en dat hij ook geen longontsteking gekregen had, ondanks het vieze slootwater dat hij binnengekregen had. De kinderarts zei: “Hier moet wel een hogere macht de hand in hebben gehad”. Zijn ouders hebben haar verteld dat zij wel weten wie die hogere macht is: hun liefdevolle Vader in de hemel !

"Met Joël gaat het nog steeds heel goed ! Hij is weer heel levendig en reageert precies hetzelfde als voor het ongeval. Als je hem nu ziet, zou je bijna niet geloven dat hij ruim een week geleden helemaal slap, blauw en koud was, niet ademde en nergens op reageerde... Het is zo'n verschil! We kunnen er gewoon niet over uit. Het is alsof we Joël voor de tweede keer van God gekregen hebben", zegt zijn moeder. God deed wonder op wonder; Joël is niet alleen weer tot leven gekomen, maar hij is ook nog eens heel snel hersteld en bovendien heeft hij geen hersenbeschadiging opgelopen, hij heeft geen longontsteking gekregen en er zijn geen complicaties opgetreden! Hij is zelfs niet eens verkouden geworden, ondanks dat hij onderkoeld is geweest. Zijn ouders hebben tot nu toe bij Joël ook helemaal niets gemerkt van een trauma of angstige dromen, ondanks dat hij nog heel gedetailleerd weet wat er gebeurd is . Ook dit is wonderlijk. Het hele gezin heeft overigens geen last van een trauma gehad. God doet geen half werk; het wonder is compleet! Aan God alle dank en eer!!

We hopen dat deze getuigenis ook een bemoediging voor Uw persoonlijke situatie. In Mattheus 19 vers 26 staat dat wat bij mensen onmogelijk is, wel mogelijk is bij God. Hij is machtig om meer te doen dan wij kunnen bidden of denken ( Efeze 3 vers 20) ! Gods zegen toegewenst!

Joël wijst naar de plaats vanwaar hij te water raakte